انالله و اناالیه راجعون

حرفهای ما هنوز ناتمام ......

تا نگاه می کنی ، وقت رفتن است !

باز هم همان حکایت همیشگی

پیش از آنکه  با خبرشوی

لحظه ی عزیمت تو ، ناگزیر می شود

آی ،ای دریغ و حسرت همیگشی .....

 

ناگهان

                                      چقدر زود

                                                                                   دیر می شود ........

   گاهی چنان محو در کلاف دست و پا گیر زندگی می شویم که حتی تلنگر سنگین دستان مرگ ، وقتی بر
گونه ها می نشیند نیز تکانمان نمی دهد . کوچ پرستوها و پژمردن شقایقهای کوچه باغ زندگی نیز ما را به خود
نمی آورد . گاهی حضور در ما غریبه است و گاه خود غریبه تر از هر مسافری درون خویش رهائیم . هرگز نمی اندیشیم  که فردا نیز کبوتری پر خواهد گشود و شکوفه ای خواهد خشکید . کسی چه می داند ، شاید همینها تنها زیبایی کوچه باغ هستیمان باشند.

مرحوم ابراهیم بهروز زاده را خوب می شناختید . تصویر چهره ی دلنشینش هنوز در قاب چشمهایتان پیداست. آری هم او را می گویم . هم او که در حوالی همین حکایت همیشگی.... رفت تا لب سکوت و ناگهان از ناگهان خویش لبریز شد . آری ! آسمان ریخت توی آخرین نگاهش .....

با قلبی آکنده از حزن و مالامال از اندوه ، در گذشت ناگهانی همکار خدوم مرحوم مغفور ابراهیم بهروز زاده ( رئیس اداره ی آبفا خومه زار شهرستان ممسنی) سقایی گمنام از جنس عشق و ایثار که در نهایت مظلومیت بر اثر ابتلا به ویروس منحوس کرونا چهره در نقاب خاک کشید را  به سوگ می نشینیم و از خداوند منان برای آن سقای سفر کرده  علو درجات و برای بازماندگان اجر جزیل و صبر کثیر مسئلت می نمائیم . روح بلندش با اولیاء خداوند محشور باد.