خانم دکتر معصومه فیروزآبادی

خانم دکتر معصومه فیروزآبادی
یکی از زنان موفق ایرانی سرکار خانم دکترمعصومه فیروز آبادی است کسیکه بعد از ۱۲ سال تحقیق وکار آزمایشگاهی وتلاش خستگی ناپذیر وبا امکانات بسیار کم توانست از طریق تزریق سلول شوان به بیماران ضایعه نخاعی و درمان این نوع بیماران، افتخار بزرگی برای ایران و ایرانی در جهان بیافریند، دکتر معصومه فیروز آبادی از ۲۳ سال قبل تحقیقات خود را آغاز کرده است و از سال ۱۳۶۴ مشغول به فعالیتهای پژوهشی است. و هم اکنون مسئول آزمایشگاه ترمیم بافت و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران می باشد. ایشان یکی از اساتید برجسته‌ی دانشگاه تهران هستند، دکتر فیروز آبادی کار خودش رو با امکاناتی نزدیک به صفر وتنها باکمک یک دانشجوی ترم اول پزشکی آغاز کرد، اگرچه این کار در ابتدا غیر ممکن به نظر می رسید ولی سرانجام به ثمر نشست و اشک شادی در چشمان بسیاری  از بیماران جاری کرد.   دریکی از مصاحبه ها که درباره اینکه چطور شد که وارد این تحقیقات شدید وجرقه این کار از چه زمانی در ذهن شما زده شد سوال شده بود اینطور پاسخ دادند :”حدود سالهای ۷۴-۷۳ بود که جانبازان زیادی را در ارتباط با جنگ داشتیم و این موضوع به شکل حادی مطرح بود، دیدن وضعیت جانبازان و روحیه بالای آنها باعث شد که احساس کنم وظیفه داریم کاری برای آنها انجام دهیم. بخصوص که گرایش رشته تحصیلی من، نروبیولوژی بود و می توانست در ارتباط با ترمیم سیستم اعصاب و آسیبهای نخاعی باشد.
   اگر امید و تلاش مجدانه  وخستگی ناپذیر اونبود این طرح هیچوقت به نتیجه نمی رسید، حتی  وقتی که در اواخر کار که از یک آقای دکتر جراح دعوت به همکاری کرد آن دکتر با مشاهده امکانات کم آزمایشگاهی او را مورد تمسخر قرارداد وبا ایشان همکاری نکرد. ازویژگی های شخصیتی ایشون تواضع بسیار زیادشون هست که کاری که ثمره ۱۲ سال تلاش  با همکاری یک دانشجو بوده را یک کار تیمی بنامیم و سهم همه افراد این تیم و کسانیکه فقط در مراحل پایانی کار همکاری داشته اندرا یکسان در نظر بگیریم.  دریکی ازمصاحبه ها از یکی از همکاران ایشان پرسیده شده بود  ایده اصلی این طرح متعلق به چه کسی بوده وآن آقا در پاسخ به جای جواب واضحی که این سوال داشت عنوان کردند درکارهای گروهی اینکه ایده متعلق به چه کسیست اهمیتی نداره!! گرچه این چیزها برای خانم دکتر فیروز آبادی اهمیتی نداشت چون او جز هدفش که درمان بیماران قطع نخاعی بود چیزی نمی دید و مزد خودش راهم در برق شادی نگاه و اشک شوق بیمازان بهبود یافته گرفت، او نه بعد مالی کار را می دید نه شهرت.
  در حالیکه هنوز این طرح به طور کامل درکل کشور اجرا نشده عده ای به فکر ایجاد پایگاه در خارج ازکشور وکسب سود و درآمد  از این طرح هستند، ولی خانم فیروز آبادی سود بالاتری از این راه برد، همانطور که در بخشی از مصاحبه شان عنوان کردند:  باورتان نمی شود! مورد اول پیوند را که انجام دادیم از جانبازان عزیزی بود که از ۱۸ سال پیش روی ویلچر نشسته بود، این عزیز پس از دو سه روز با من تماس گرفت و گفت: پاهای من گزگز می کند، در آن شرایط باور کنید با هیچ جمله ای نمی توانم شوق و خوشحالی خود را در آن لحظات توصیف کنم.
بر قله های سبز جهان خیمه می زنیم              تا چشم آسمان نبیند ذلیلمان
برگرفته از : پایگاه جامع زنان ایرانی